Begeleid ESF kijken: Halve Finale 1 - 2015

Deze week vindt voor de 60e keer het Eurovisie Songfestival plaats. Veel van de mensen die mij kennen weten dat ik hier groot fan van ben. Op mijn beurt weet ik dat veel van de mensen die ik ken openlijk het Songfestival verguizen, terwijl ze stiekem toch het even aanzetten op de avond zelf. Om jullie te helpen te begrijpen wie er waarom wel en waarom niet goed scoren, probeer ik al mijn kennis deze week in 3 blogs te stoppen, waarin ik alle deelnemers even kort met je doorneem. Dus ook de complete Eurovisie leek zal na het lezen hiervan als een expert op de bank kunnen zitten.

Laat ik allereerst je weerstand wegnemen van de mythe dat het een Oostblokfeestje is en dat we bij voorbaat kansloos zijn. Hoewel dat laatste dit jaar wel het geval is, zou onze uitslag van vorig jaar genoeg bewijs moeten zijn dat iedereen kan winnen en dat een goed lied ook de punten krijgt van landen als Azerbeidzjan, Macedonië of Moldavië, ook al grens je er niet direct aan. Eurovisie is 20% Politiek, 30% Show en 50% Muziek. Om nog even een idee van de veelzijdigheid (en toch nog steeds overwegend West Europese dominantie) te geven, laten we even een kijkje nemen bij de top5 van de afgelopen vijf jaar:

2014: Oostenrijk - Nederland - Zweden - Armenië - Hongarije
2013: Denemarken - Azerbeidzjan - Oekraïne - Noorwegen - Rusland
2012: Zweden - Rusland - Servië - Azerbeidzjan - Albanië
2011: Azerbeidzjan - Italië - Zweden - Oekraïne - Denemarken
2010: Duitsland - Turkije - Roemenië - Denemarken - Azerbeidzjan

Wie de rijtjes bestudeert ziet 2 constante factoren: Zweden en Azerbeidzjan. Beide landen nemen deelname zeer serieus en komen ieder jaar met een zeer gelikte productie die altijd op een breed en modern publiek gericht is. Beiden hebben bovendien niet veel directe buurlanden en liggen in uithoeken van Europa.

Goed, na deze korte les is het tijd om over te gaan op de deelnemende landen. Veel plezier met kijken alvast!

1.   Moldavië

Eduard Romanyuta – I Want Your Love

Een zeer zwakke opening van het festival. Mensen die door de recente successen van Anouk en de Common Linnets besloten hebben dit jaar weer eens in te schakelen, zullen discipline nodig hebben om zich hier doorheen te worstelen. In menig woonkamer zal men zeggen: “zie je wel, het is nog steeds niks”. Eduard gaat proberen met zijn jaren ’90 beats en huis-tuin-en-keuken rap en dito Engels iets te doen op het podium. Ergens is het catchy, maar dat valt weg tegen de algemene verschrikkelijkheid van zijn live performance. Ondanks de 12 punten van Roemenië gaat Moldavië het niet redden. Gelukkig maar.

2.   Armenië

Genealogy – Face The Shadow

Het Armeense selectiecomité heeft zichzelf dit jaar de vraag gesteld hoeveel verschillende stijlen er in één lied pasten. En dus hebben zes artiesten van verscheidene muzikale achtergronden zich verenigd. Het resultaat is nogal een rommelige bende, waarbij blijkt dat 3 minuten niet genoeg is om zowel harmonie te creëren als ieders talent de ruimte te geven. En dus schreeuwen rockzanger en operazangeres, gekleed in pakken die aan Start Trek-stammen doen denken, maar dwars door elkaar heen in een nostalgisch lied over de Armeense diaspora en vooral niet over iets anders. ("Don't mention the genocide"). Wanneer tegen het einde de kerkklokken erbij komen, overheerst met name verwarring. Waarschijnlijk zal het genoeg zijn om de finale te bereiken, al is het maar vanwege diezelfde Armeense diaspora.

3.   België

Loïc Nottet – Rhythm Inside

De Belgen hebben in ieder geval een act waar over is nagedacht. De vraag is of de rest van Europa bereid is mee te denken. 17-jarige Loïc brengt een semi-rap in Lorde-stijl over de leegte van het moderne leven en dat teruggaan naar het ritme onze enige redding is. Het valt wel op, maar teksten als “if we die tomorrow, what do we have to show for?” zullen voor grote delen van het Eurovisie-publiek, zeker in de Balkan, toch wat te filosofisch zijn. In een halve finale met weinig West Europese landen en als derde aan de beurt in een toch al chaotische start van deze halve finale, is het twijfelachtig of Loïc het haalt. Waarschijnlijk net wel.

4.   Nederland

Trijntje Oosterhuis – Walk Along

Eindelijk een meer traditioneel festivallied, en het komt van onze eigen Trijntje. Dat ze kan zingen staat vast, dat ze de meeste ervaring van alle artiesten in deze halve finale heeft ook. Al is het maar omdat ze bijna 3x zo oud is als haar Belgische voorganger. Het refrein, dat tot in den treure de kracht van herhaling representeert, is helaas eerder irritant dan leuk om te onthouden. Hoewel zo’n klaagzang bij ons maar weinig positieve reactie uitlokt, bestaat de kans dat juist in de Balkanlanden en Spanje dat mag meestemmen dit gejammer wel aanspreekt. Trijntje haalt, ongeacht de jurk die ze aan heeft, de finale bij gebrek aan beter, maar zal bij lange niet in de buurt komen van de prestaties van de voorbije twee jaar. Volgend jaar eindelijk Caro Emerald namens Nederland? Of nog beter: Eva Simons, met Armin van Buuren live draaiend, 2 dansers, 1 violist en Wesley Sneijder die 3 minuten een bal gaat hooghouden. Dan is Amsterdam 2017 gegarandeerd.

5.   Finland

Pertti Kurikan Nimipäivät – Aina Mun Pitää

Dit moet je niet doen. Dit moet je gewoon niet doen. Een metalband bestaande uit 4 verstandelijk gehandicapten die in het Fins een tamelijk agressief lied brengen. In de eigen voorronde had Finland een potentiële winnaar zitten met een veel te hip bandje met baarden, welke het heeft afgelegd omdat het nationale publiek naar mijn mening in een te liefdadige bui was. Muzikaal gezien kun je het nauwelijks beoordelen, want zoals Hans Teeuwen al eens zei over een vergelijkbare groep artiesten: “Die band begint te spelen, kutmuziek!” Mogelijk trekt Europa hier de streep. Als dit door zou gaan naar de finale, heeft het niks met muzikale smaak te maken en zou niet correct zijn. Wel natuurlijk kan elk land 1 punt geven voor de moed dat ze hier staan, en dan lekker naar huis. Dan krijgen ze overigens nog altijd 8 punten meer dan de Toppers ooit kregen en dat zou dan wel weer verdiend zijn.

6.   Griekenland

Maria-Elena Kyriakou – One Last Breath

Normaalgesproken stuurt Griekenland een schaarsgeklede zongebruinde jongedame of –heer die een beetje over zon, liefde en dans zingt en daarmee altijd de finale haalt. Dit jaar gaat het anders. Een Celine Dion imitator zingt over een verloren liefde of het einde van de Griekse economie. Alle gebaartjes die bij een dergelijk lied horen worden schaamteloos ingezet. Ze start krachtig, maar komt, hoe schitterend ironisch, voor de laatste halve minuut eigenlijk net adem tekort. Ondanks 12 punten uit Albanië te doorsnee om echt op te vallen en zal het een hakken-over-de-sloot-verhaal worden. De Grieken kunnen zich de extra overnachtingen tot aan de finale van zaterdag besparen en het lijkt me in ieders belang dat Europa daar aan meewerkt.

7.   Estland

Elina Born & Stig Rästa – Goodbye To Yesterday

Een kanshebber voor de winst en eigenlijk een vrij onverwachte. Dit is zeker geen standaard Eurovisie-lied, de zang is niet volledig foutloos en eigenlijk moet je het op z’n minst 5x horen voor je er echt een beetje doorheen bent. Bovendien doet het, inclusief zwart-wit filter, behoorlijk ouderwets aan. Echter, het is wel origineel en het ietwat duistere lied voelt wel als een afgerond verhaal, iets wat van de meeste acts op dit festijn niet gezegd kan worden. De afronding van het lied komt rechtstreeks uit de beginjaren van het festival en had het prima gedaan met 40 koppig-orkest erbij en zo’n ouderwetse dirigent zoals deze tot de jaren 90 nog iedere act begeleidden. Lachend door naar de finale en mogelijk volgend jaar naar Tallinn.

8.   Macedonië

Danijel Kajmakoski – Autumn Leaves

Het echte Balkangeluid van deze halve finale wordt gebracht door Macedonië. Een droevig lied met trommels en lokale snaarinstrumenten, lekker voortkabbelend en niet eens slecht gezongen door de man die eruit ziet als een mislukte oost Duitse geheim agent in zijn regenjas. Een weinig verrassende keuze door een van de zwakste landen in de geschiedenis van het festival. Danijel gaat met Trijntje en het Georgische meisje strijden om plaats 10, maar mag waarschijnlijk naar huis.

9.   Servië

Bojana Stamenov – Beauty Never Lies

Meer voormalig Joegoslavische geluiden. Waar Macedonië de rust zelve was, vliegt Servië alle kanten op. Van de muziek moet het overduidelijk niet komen, zeker niet wanneer de ballad overgaat op klaagzang om terecht te komen in de beats van een foute club in Belgrado. Uiteindelijk komt het hier op neer: een hele dikke vrouw in suikerspinoutfit zingt dat echte schoonheid van binnen zit en dat iedereen gezien mag worden voor wie hij of zij is. Dit alles afgetopt in een compleet chaotische show van vlaggen en vaandels. Een schaamteloze poging om jongeren die onzeker zijn over hun lichaam of geaardheid voor zich te winnen, welke hopelijk afgestraft wordt. Je zou bijna beginnen te denken dat Trijntje een kans heeft om door te gaan!

10.    Hongarije

Boggie – Wars For Nothing

Dit is verschrikkelijk. Een lieflijk meisje zing heel saai dat er zoveel zielige mensen zijn in enge landen en dat dat moet ophouden. Wereldvrede voor ons allen. Leuk voor bij het kampvuur, ver na twaalf uur ’s nachts met een goede slok op. Dan maakt het ook niet meer uit dat de helft van de klemtonen in het Engels compleet verkeerd worden gelegd. Een paar passivisten zullen hier op stemmen, maar heeft grote kans met de rode lantaarn naar huis te gaan.

11.    Belarus

Uzari & Maimuna - Time

De Witrussische dictatuur stuurt een zanger die zichzelf eigenlijk iets te gaaf vindt en een mooie violiste. Iemand heeft daar een beat van een jaar of tien geleden onder gezet en de best verstaanbare zin is “Time is like thunder”. Een redelijk standaard Eurovisie-cocktail dus, maar niet met een vervelende bijsmaak. Meneer Uzari is niet eens zo gek onzuiver en de bombastische opbouw werkt goed genoeg om het vioolriedeltje aanstekelijk te noemen. Mijn persoonlijke Balkan-guilty pleasure en een act die zonder problemen de finale gaat halen om daar vervolgens in de middenmoot te eindigen.

12.    Rusland

Polina Gagarina – A Million Voices

Na Servië en Hongarije hier de 3e inzending met moralistische boodschap en ook zeker de meest hypocriete. “Ach als iedereen toch eens gelijk was op de wereld en het recht had te zeggen wat ie wilde”, precies die vredelievende knusheid die je van Rusland mag verwachten. Maar het meisje kan zingen en straalt een pure vreedzaamheid uit dat je niet anders kan applaudisseren voor Poetins propagandamachine, het is immers wel Rusland. Je ziet de springende kinderen als het ware de gehele tijd voor je over het podium rennen. Wat zou de wereld toch mooi kunnen zijn. Zelfs als het niet Rusland was, zou dit de finale halen, maar nu zeker… het is immers wel Rusland.

13.    Denemarken

Anti Social Media – The Way You Are

Een paar jonge gastjes die terug gaan naar de jaren ’60. Er is op zich niet veel mee mis, alhoewel er weinig bijzonders gebeurt op muzikaal of entertainmentgebied. Je zou kunnen zeggen dat een land dat doorgaans zo goed presteert zich er wat gemakkelijk vanaf maakt dit jaar. Toch blijft het best lekker hangen en zou alleen al vanwege het enthousiasme en ongecompliceerde karakter naar de finale mogen. Helaas gaat Europa anders beslissen, zeker Oost Europa vindt dit te onvolwassen. Denemarken sneuvelt.

14.    Albanië

Elhaida Dani – I’m Alive

Het is een wonder! Eindelijk een Albanese gevonden die geen moddervet accent nodig heeft om in het Engels te zingen. En ze doet dat vervolgens nog eens heel aardig. Het is modern, met slechts een vleugje etnische klankgeweld, maar als ze niet uit de bocht vliegt, is er geen vuiltje aan de lucht voor deze dame. Als je het op een normale dag op een normaal radiostation zou horen, zou je niet zeggen dat het een Songfestival-liedje is. In dit geval is dat positief. Vandaag top 3 en in de finale top 10.

15.    Roemenië

Voltaj – De La Capăt / All Over Again

Er wordt weinig gelachen tijdens deze act van een band die zo het Bløf van de Balkan genoemd kan worden. Een groots drama wordt bezongen, maar de band is nogal statisch en als je zo’n groot podium tot je beschikking hebt, doet het ongemakkelijk aan. Tel daarbij op dat het drama bescheiden en als een nachtkaars eindigt en je hebt voor het eerst sinds jaren kans dat Roemenië de finale niet gaat halen. Echter, een gunstige loting en veel buurlanden in deze halve finale zorgen waarschijnlijk net voor het voordeel boven Nederland, Macedonië, Griekenland en Servië. God zij dank niet nog meer treurnis voor de Roemenen.

16.    Georgië

Nina Sublati – Warrior

Hoppakee. Even nog een stevige bak lawaai erin voor het einde. Nina komt nogal duister over met haar zwarte haar, felle ogen en getatoeëerde armen. Ze zingt dan ook over hoe strijdbaar ze is, maar probeert dat iets te veel  met brute kracht in plaats van zangsouplesse. Na ongeveer twee minuten lijkt het even of ze in een trance raakt om kwade geesten op te roepen, maar ontwaakt net op tijd om er op het nog wat kreten uit te gooien. Geen goed lied, wel apart, maar als dit een hoop ongecontroleerd geschreeuw wordt (en die kans is levensgroot) dan hoeft Georgië zaterdag niet nogmaals het strijdperk in.

Als uiteindelijk de stofwolken zijn opgetrokken en de zeker niet grappige presentatoren een middelmatige pauze-act hebben aan- en afgekondigd, zullen de volgende landen naar de finale gaan:

Estland
Rusland
Albanië
Belarus
België
Armenië
Roemenië
Griekenland
Nederland
Georgië

Afvallers:

Moldavië, Macedonië, Hongarije, Denemarken, Servië en Finland